ارزیابی میزان ریسک‌پذیری بهره‌بردار ناشی از عدم‌قطعیت منابع بادی و بار در مسئله در مدار قرار گرفتن واحدهای حرارتی با استفاده از شاخص ارزش در خطر شرطی

مزیت اصلی به‌کارگیری برنامه‌ریزی تصادفی نسبت به نوع قطعی آن در مسئله در مدار قرار گرفتن واحدهای حرارتی (UC) با حضور منابع بادی، در نظر گرفتن سناریوهای رخداد ممکن برای توان بادی و بار از طریق حداقل نمودن امید ریاضی هزینه بهره‌برداری است. اما عیب اصلی نمایش تابع هزینه توسط امید ریاضی آن، صرف نظر نمودن از دیگر پارامترهای مهم و تعیین‌کننده تابع توزیع احتمال هزینه می‌باشد. یکی از بهترین روش‌ها جهت غلبه بر این مشکل و در عین حال حفظ ساختار تصادفی مسئله به‌کارگیری مفهوم ریسک است. با توجه به مطالب فوق، در این مقاله اثر میزان عدم‌قطعیت موجود در منابع بادی و بار بر میزان ریسک‌پذیری بهره‌بردار در مسئله UC از طریق اصلی‌ترین شاخص ریسک یا ارزش در خطر شرطی (CVaR)، مورد بررسی قرار خواهد گرفت. مدل پیشنهادی از نوع برنامه‌ریزی ترکیبی خطی- عدد صحیح (MILP) است که به‌صورت برنامه‌ریزی تصادفی و دربردارنده عبارات مربوط به شاخص ریسک اصلاح شده است. میزان عدم‌قطعیت توان باد و بار به دو طریق شامل در نظر گرفتن میزان نفوذ توان بادی به‌صورت ضریبی از یک مقدار پایه و هم‌چنین در نظر گرفتن پیش‌بینی‌های مختلف با استفاده از خطای پیش‌بینی توان باد و بار به‌صورت توزیع احتمال نرمال با واریانس‌های مختلف در نظر گرفته شده است.